Dziś chcemy podzielić się wspomnieniami z naszego dzieciństwa, kiedy robiliśmy sobie
tzw. ,,Widoczki” – to były też nasze skarby.
Widoczki
te najczęściej robiliśmy na podwórku, w ogródku ( można je
zrobić również w doniczce lub w innym pojemniku z ziemią czy
piaskiem).Należy pozbierać płatki kwiatów, kamyczki, muszelki,
papierki po cukierkach, sreberka. W ziemi wykopać dołek. Na jego
dnie ułożyć swoje skarby. Przykryć kawałkiem sztywnej, przeźroczystej folii. Zasypać wszystko ziemią i ubić ją. Na
koniec delikatnie palcem dokopać się do przykrycia. Zrobić takie
okienko. Nie może ono być, ani za duże, ani za małe, takie aby
można podziwiać twój widoczek.
 |
Ten widoczek zrobiła Inka ze swoją babcią.
"Widoczek" lub inaczej "sekret" to bardzo kreatywna zabawa, popularna wśród dzieci w czasach, gdy telewizja nie była jeszcze powszechnie dostępna.
Każdego dnia można było przyjść odszukać swój sekret i podziwiać ukryte tam skarby.
Obejrzyjcie film i zobaczcie, jak ukryć swój skarb w ogródku lub na skwerze prze blokiem.
Na zakończenie dzisiejszego spotkania proponujemy różne, czasem dziwne powiedzonka ze skarbem w roli głównej. Oto jakie oblicza ma słowo skarb.
Teraz pora na zgromadzenie skarbów i zrobienie z nich niepowtarzalnych, barwnych widoczków, Zobaczycie jaka to frajda!
 |
